بیانیه ی آغاز به کار انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد

به یاری خداوند بزرگ و بلند مرتبه تلاش های چند ماهه اخیر تنی چند از دانشجویان دغدغه مند دانشگاهمان به بارنشست و نتیجه آن صدور اولین بیانیه رسمی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه فردوسی است. واژه “تبریک” را بسیار بجا میدانیم؛ از آن جهت که اعتقادمان برآن است که شکستن فضایی سراسر رخوت، سکون و سرشار از تکصدایی و در پی آن عرضه گوهر گمگشته چندساله اخیر انقلاب عزیزمان یعنی “آزاداندیشی” به قشر پرسشگر و حق طلب دانشجو، امری است مبارک ومیمون، اگرچه خیلی ها خوششان نیاید(چه دانشجو و چه مسئول). برآن شده ایم تا با توکل به ایزد توانا و استعانت از اسلام عزیز، با دستان شما دانشجویان فضایی ایجاد کنیم تا هر حرف و نظر و ایده ای تا آنجا که بوی توطئه ندهد و رنگ اخلاق به تن داشته باشد شنیده شود و بهترینش در فضایی عقل محور و احساس گریز برگزیده گردد. از دیدگاه ما یک فضای دانشجویی ایده آل نیازمند موارد مختلفی است که کسر هریک ضربه ای است بر پیکره ملت. به لطف خداوند و تلاش بی دریغ دیگر تشکل ها تعداد زیادی از این نیازمندی ها از قبیل مبارزه با شایعات وتهدیدات خارجی، پرورش نیروهای قدرتمند داخلی و روشنگری در برخی برهه های خاص در گذشته برطرف شده است. اما وضعیت دیگر نیازمندی ها که اساسا بر عهده تشکلی با قامت و هیئت و وقار انجمن اسلامی است چگونه بوده است؟ جای خالی نقد! جای خالی آزاداندیشی! حرف مخالف! مطالبه گری! اینها را چگونه پرکرده ایم؟اصلا پر کرده ایم؟! این ها شدند دلایلی که تلاشی آغاز شود در راه احیای “انجمن اسلامی دانشجویان” که همراه شد با همکاری نزدیک به ۶۷۰ نفری دانشجویان برای شروع به کار، و همکاری صرفا، فقط و فقط در حد قانون و گاه کمتر از آن مسئولین؛ تا به یاری خداوند گام گذاریم در راه تکمیل این نواقص. اما نکته ای که نباید فراموش گردد نیت های خیری است که به نتایج شر منجر میشود. همانطور که انجمن های اسلامی گذشته گاها دچار آن شدند. حال با شناخت هویت اصیل انجمن اسلامی و ذکر دلایل انحراف آن در پاره ای از زمان، عزممان را جزم میکنیم برای صحیح برداشتن گامهایمان… ؛ در این راه آشنایی هرچند مختصری با تاریخچه انجمن اسلامی دانشجویان و دلایل انحراف آن در برهه ای از زمان ضروری به نظر میرسد: انجمن اسلامی در سال ۱۳۲۰ با هدف طرح اسلام به عنوان ایدئولوژی مترقی و کارآموز در مقایسه با سایر مکاتب تشکیل و پایه گذاری شدکه یکی از پایه های مهم واساسی در مبارزات دانشگاهیان و قشر روشنفکر علیه نظام مستبد شاهنشاهی را به وجود آورد. این انجمن های اسلامی بعد از انقلاب با دانشجویان پیرو خط امام متحد شده و با نام دفتر تحکیم وحدت دور جدیدی از فعالیت های خود را پی میگیرند، هرچند با گذر زمان و آمد و شد دولت های مختلف و استفاده ابزاری از نام انجمن های اسلامی و دفتر تحکیم وحدت، برخی دگرگونی ها در رفتار تعدادی از فعالین انجمن های اسلامی مشاهده شد، لیکن در حال حاضر با خالص سازی فضای انجمن های اسلامی یک بار دیگر اصول اساسی اساسنامه و مرامنامه دفتر تحکیم وحدت در جهت گیری این انجمن ها احیا شد. تمام قصد و تلاشمان بر آن است که شاکله “انجمن اسلامی دانشجویان” را بر چهار ستون و پایه بنا سازیم؛ استقلال، آزادفکری، نقد و عدالت، استقلال را به گونه ای معنا خواهیم کرد که تازه و نوین باشد از دیدگاه مستکبرین داخلی و خارجی و مرسوم و معهود باشد از نظرگاه پیروان بی چون و چرای حقیقت. آزادفکری را صیقل خواهیم داد، زنگار شعار و جانب داری از آن خواهیم زدود و آزادفکری را آنگونه که باید باشد ارائه خواهیم کرد، نه آنگونه که هست، زیرا جدی ترین نقدها را به این چنین آزاد فکری ها داریم. نقد را نه تعریف میدانیم و نه تخریب. مرز نقد را بسیار باریک میبینیم و تندی آن را فراموش نخواهیم کرد… و محورمان را عدالت قرار داده ایم که در هر اندیشه، بینش و حرکت، عیار سنج و میزان ماست. رابطه عدالت و اعتبار را یک به یک میدانیم و اعتبارمان را زیر سوال نخواهیم برد. در پایان ضمن بیان این حقیقت که انجمن اسلامی فعلی به صورت تام وتمام پایبند به اساسنامه خود می باشد و کوچکترین حرکتی خارج از چارچوب آن انجام نخواهد داد، از تمامی افکار و اشخاص حق طلب که زمینه های اعتقادی را ناکامل و فرهنگ را دچار نقصان دیده و از این فضای رخوت آلود سیاسی دانشگاه احساس خستگی میکنند دعوت میکنیم تا دست یاری و همکاری به ما بدهند برای بازسازی گفتمان آزاداندیشی الهی، این بار به رنگ سرخ و سفید و سبز.